اصلاح شیمیایی نانورس و کوپلیمر اتیلن-وینیل الکل جهت بهبود سازگاری در نانو کامپوزیت پلی اتیلن /نایلون/نانورس

اُرگانو سیلان سه عاملی به نام (3-آمینوپروپیل) تری اتوکسی سیلان، برای اصلاح شیمیایی مونتموریلونیت رس مورد استفاده قرار گرفت. واکنش پیوندزنی سیلان در دو محیط یکی در شرایط خشک (حلال تولوئن) و دیگری با حضور آب و الکل صورت گرفت. سپس رس اولیه و رس پیوند زده شده سیلانی، در فرایند پلیمریزاسیون بین سطحی نایلون-66 شرکت داده شدند تا لایه ای از نایلون-66 روی صفحات رس سنتز شود، و بنابراین، سازگاری آن با ماتریس نایلون-66 افزایش یابد. حضور مولکول های سیلانی پیوند زده شده به رس و همچنین نایلون سنتز شده توسط آزمون های طیف سنجی زیرقرمز، پراش اشعه ایکس و تجزیه گرماوزنی مورد ارزیابی قرار گرفت. نانوکامپوزیت های نایلون با رس های اصلاح شده و رس اولیه با اختلاط مذاب در brabender mixer به دست آمدند. ساختار نانوکامپوزیت های حاصل با استفاده از آزمون های پراش اشعه ایکس و میکروسکوپ الکترونی عبوری بررسی شدند، که بیانگر حضور هر دو ساختار ورقه ورقه شده و درهم رفته بودند. نتایج تجزیه گرما وزنی نانوکامپوزیت ها نشان دهنده ی بهبود پایداری حرارتی با حضور رس پیوند زده شده با سیلان، بودند. از طرفی رس اصلاح شده با سیلان، به عنوان یک عامل هسته گذار موثر در تبلور نایلون عمل می کند. نتایج آزمون های دینامیکی- مکانیکی و رئولوژی نانوکامپوزیت های نایلون نشان داد که رس اولیه که در فرایند پلیمریزاسیون بین سطحی اصلاح شده است، بیشترین برهمکنش و سطح تماس را با ماتریس نایلون دارد. در ادامه به منظور تهیه سازگار کننده ای در آمیزه نایلون-66/پلی اتیلن، نایلون-66 در یک واکنش 5 مرحله ای روی زنجیره ی کوپلیمر evoh پیوند زده شد. حضور نایلون پیوند زده شده توسط آزمون طیف سنجی زیرقرمز مورد بررسی قرار گرفت. سپس آمیزه های نایلون-66/پلی اتیلن در brabender mixer تهیه شدند. آزمون های پراش اشعه ایکس، گرماسنجی پویشی تفاضلی، رئولوژی و میکروسکوپ الکترونی روبشی به منظور بررسی آمیزه ها مورد استفاده قرار گرفتند. حضور evoh اصلاح شده با نایلون-66 در آمیزه و همچنین نانورس، مورفولوژی آمیزه ها را بهبود بخشید.